این آقای سید محمد که پرسیدی کیه؟
این وبلاگ زمانی که آپدیت میشه، اسم و آدرس تو صفحه اصلی بلاگ اسکای بین وبلاگ های آپدیت شده میره
حالا این عنوان Leili Is My Love واسه یه سریا کنجکاوی به وجود میاره که این جا چه خبره؟ لیلی کیه؟ چرا دوسش داره؟ و ...؟ همه اینا دست به دست هم میده که طرف پاشه بیاد تو وبلاگ و میبینه یه دختر و پسر نشستن و واسه هم مینویسن
شایدم میخوان ببینن این لیلی که من دوسش دارم کیه؟ واسه همینم میان تو
این کسی هم که تو گفتی احتمالا یکی از همونا بوده که از تصادف روزگار حدس میزنم یکی از رشته های اقتصاد صنعتی - حسابداری - مدیریت (به خاطر مشترک بودن اقتصاد خرد) درس میخونه
برای شفاف سازی بیشتر هم بگم که ایپی شو سرچ زدم و فکر کنم شیرازی هم باشه
حالا از اینا بگذریم
از هر چه بگذریم سخن تپل خوش تر است
یا به قول شاعر از صدای سخن عشق یا همون تپل ندیدم خوش تر...
ما دوستیم یا دوست نیستیم؟
در این که ما دوست هستیم هیچ شکی نیست؛ مگه با هم دشمنیم؟ مگه جنگ داریم؟ پس با هم دوستیم
اصولا در جوامع پیشرفته و نیمه پیشرفته و در حال توسعه اولین مرحله آشناییت دوستی هستش، حالا به این استدلال منطقی زیر دقت کن (ایشالا که منطق خوندی؟)
اولین مرحله آشناییت، دوستیه
ما با هم آشناییم
پس نتیجه میگیریم که ما با هم دوستیم
اما اینک ما فرض میکنیم که منظور تو از تقسیم بندی دوست و دشمن و قهر نبوده و منظور تو دوست معمولی و دوست خاص یا همون عشق بوده
همه این ها الان به تو مربوطه
یعنی باید ببینیم تو چه حسی داری
اگر میبینی اینجا یکم تو این چند وقته فضاش شاد شده و از اون حالت رمانتیک و احساسی و اشک در بیار در اومده بخاطر اینه که خودم دوست داشتم یکم از اون فضای غمگین در بیامف خودتم میدونی که واسه احساسی نوشتن اولین چیزی که احتیاج هستش فاز غم بگیریم و اگه من بخوام عاشقونه یا احساسی بنویسم اینجا هیچ فرقی با هیئت عزاداری نخواهد داشت
کلید خنده و شادی تو هم دست منه
اصولا جامعه شناسا گفتن که خندوندن از گریه در آوردن سخت تره
تو که تنهایی نمیتونی خودت با خودت حرف بزنی و بخندی؟ اما تا دلت بخواد میتونی با سر هم کردن داستان و اینا اشک خودتو در بیاری
حالا که من میتونم تو رو بخندونم، چرا این یه ذره شادی ازت دریغ کنم؟
این طوری هم وجدان خودم راحت تره، هم این که یه رضایت قبلی دارم که تو شادی
واسه هیچ عاشقی بهتر از این نیست که معشوقشو شاد و سر حال ببینه
اگه میبنی تو هر جمله ام صد بار نمیگم دوست دارم بخاطر اینه که نمیخوام از این فضای شاد و شنگول خارج بشیم
مگه غیر از این بود که تو عاشق همین دیوونه بازیای من شدی و من عاشق خنده های خوشگل تو؟